skip to Main Content
محتوای اختصاصی کاربران ویژهورود به سایت

فراموشی رمز عبور

با شبکه های اجتماعی وارد شوید

عضو نیستید؟ عضو شوید

ثبت نام سایت

با شبکه های اجتماعی وارد شوید

عضو نیستید؟ وارد شوید

فراموشی رمز عبور

وارد شوید یا عضو شوید

یک روز یک مدیر

یک روز با مسعود داوری‌نژاد

دانشجوی مبارزی که مدیر شد

۱ مرداد ۱۳۹۲

شماره ۵

زمان مطالعه : ۳۲ دقیقه

۱۳۳۱

تهران

کارشناسی ارشد رشته ریاضی و کامپیوتر، لیسانس کامپیوتر از دانشگاه ایالتی موری در آمریکا

کارشناس تحقیقات اجتماعی در وزارت ارشاد، سرپرست دفتر خدمات ماشینی در بنیاد مستضعفان، معاون انفرماتیک سازمان برنامه و بودجه، معاون دبیرخانه شورای مناطق آزاد، معاون شهرداری تهران، معاون وزیر و رئیس سازمان تنظیم مقررات رادیویی

جشنواره نوروزی آنر

یک روز با مسعود داوری‌نژاد

دانشجوی مبارزی که مدیر شد

۱ مرداد ۱۳۹۲

زمان مطالعه : ۳۲ دقیقه

شماره ۵

تاریخ به‌روزرسانی: ۸ خرداد ۱۴۰۰

گرمای هوا کشنده است. راننده خودش را تا مجتمع خیریه رعد کشانده ولی خود از آدرس و ماشینش از گرما جوش آورده‌اند. پیاده خیابان پیروزان در شهرک غرب را قدم می‌زنم و تا بقیه تیم خبری برسند خاطراتم از مردی را مرور می‌کنم که شاید به تناسب همین محل زندگی‌اش و شاید تحصیلات همیشه یکی از مدیران متفاوت وزارت ارتباطات در دولت اصلاحات بود؛‌ دولتمردی با دغدغه‌های شرقی و سبک و مدیریت غربی. پوشش و بیان متفاوتی داشت و هنوز هم در این هشت سال پایان‌گرفته که کم و بیش خانه‌نشین شده، «گردن‌کشی» مشهورش را حفظ کرده است. می‌دانم به‌رغم شناخته‌شدنش به عنوان آقای رگولاتور در دوره‌ای بسیار حساس سوابقی طولانی در سازمان برنامه و بودجه دارد و برای همین مجتمع مسکونی سپید و جمع و جور سازمان برنامه و بودجه را که زیر آفتاب می‌بینم با خیال راحت عرقم را پاک می‌کنم. او نه‌تنها اولین رئیس سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی به شمار می‌آید بلکه اولین معاون انفورماتیک سازمان برنامه و بودجه در دولت سازندگی نیز بوده که نقشش را برای ریشه‌شناسی بسیاری از جریانات تجاری و سیاسی سال‌‌های بعد در این بازار افزون می‌کند.نوشتن یک روز با یک مدیر تلاشی است مخبرانه برای رفتن به پشت حجاب آدم‌ها، نقب زدن به ذهن‌شان و زنده کردن بازمانده‌های تاریخ فناوری اطلاعات کشور. ساختار داستان‌گونه و جریان سیال روایت در این نوشته‌‌ها برای مدیران و دولتمردان فناوری کشور چندان آشنا نیست و از همین رو مقرر کردن، شنیدن و مکتوب کردن این بخش هیچ گاه بی دغدغه ممکن نبوده است. در میان این چهره‌هایی که از زیر قلم پیوست گذشته‌اند؛ مسعود داوری‌نژاد، رجلی تکنوکرات که خود را غیرسیاسی می داند،‌ و بسیاری وی را به عنوان اولین و تنها رئیس مقتدر رگولاتوری فناوری اطلاعات و ارتباطات کشور می‌شناسند، نمونه‌ای متمایز بود. شخصیت قصه‌گو، بی‌پرده و دقیق وی باعث شد این بار این مجموعه گفت‌وگوها طولانی ولی خوشخوان باشد. امید است آنچه از آن همه خاطره و ماجرا در ظرف کلمات امروز می‌ریزیم همان‌گونه که ما را پنج دهه با خاطرات دولت و انقلاب همراه کرد، برای شما نیز چنین بازتابی پرآب و رنگ باشد.خانه کوچک اما پاکیزه و بسیار آراسته است. همسرش در میانه تدارک برای افطاری است و بچه‌ها، یک دختر و یک پسر، هر دو خارج از کشور تحصیل می-کنند و آپارتمان سکوت والدینی میانسال را دارد. رد پای سفرها را می‌توان بر دیوارها و میزها دید و از تابلوهای سیاه‌قلم گرفته تا ظروف منقش هندی در اطراف پراکنده هستند. سال‌های اخیر که داوری‌نژاد دیابتش عود کرده، هر از گاهی می‌توان در خانه پیدایش کرد وگرنه اغلب در چند شرکت اقماری بانک ملت مشغول به کار است. از آی‌فونش که بی‌وقفه در ظهر داغی از ماه رمضان زنگ می‌خورد و لپ‌تاپ فوق سبک وایو که از دستش جدا نمی‌شود، مشخص است در خانه نشستنش به معنی خانه‌نشین شدن نیست. درباره وزیر جدید،‌ شهریه سنگین بچه‌ها در کانادا و هنر چیدمان خانه گپ می‌زنیم تا با آن صدای بمش که پس از سال‌ها کنار گذاشتن سیگار هنوز بوی تنباکو می‌دهد،‌ بیان سلیس و طنز مردانه‌اش از اول شروع کند؛ از پیش از رگولاتوری و سازمان برنامه، حتی پیش از انقلاب.

زندگی حرفه‌ای مسعود داوری‌نژاد بازتابی سیاسی-مدیریتی از دوره‌های مختلف راهبری کشور است و می‌توان در خط سیر وی نقش پررنگ دولت‌های پیش از انقلاب و پس از انقلاب را دید؛ مبارزی که مدیر شد. متولد ۳۰ دی ۱۳۳۱ در تهران است. عجیب نیست در آستانه اتفاقات بزرگ ایران به دنیا آمده. خانواده اصالتا کرمانی هستند ولی مادرش ریشه در یوش و خانواده بزرگ اسفندیاری‌ها- نیما یوشیج بزرگ مرد شعر معاصر ایران دارد. پدرش هم اهل بم بوده که بعد از زلزله برایشان اقوام چندانی باقی نگذاشته. در نواب تهران به دنیا آمده و بعدها نوجوانی‌اش را در تهرانپارس و یوسف‌آباد گذرانده. پسر بزرگ خانواده‌ای با چهار فرزند مذکر که از یک طرف باعث شده سیر تحول خانواده را به چشم ببیند و از سوی دیگر سبب شده خوی مبارزاتی را برای سه برادر کوچک‌تر هم به میراث بگذارد. پدرش ،‌محمد داوری نژاد،‌ نقشی تعیین کننده در این جریان دارد. سرلشگر ارتش بوده و برخلاف جریان رایج فرماندهان آن دوران روحیاتی مذهبی دارد و دلبسته امیرالمومنین (ع) است. پدر در آمریکا پدافند خوانده و در آن زمان در دانشگاه نظامی استراتژی و تاکتیک درس می‌دهد. بعد از انقلاب هم بازنشسته می‌شود. خودش در خاطراتش از پدرش تعریف می‌کند«همیشه نگران بود که تابع جریان آن زمان (حزب توده) ذهنیت چپ پیدا کنیم و با ما صحبت می‌کرد که همه این مفاهیم عدالت و توسعه که می‌گویند در تعالیم حضرت علی (ع) موجود است.» هنوز هم هنگام خاطره ‌گویی برق شیطنت در چشمانش است تحصیل در ایران خاطراتش از دوران تحصیل چه در البرز و چه در صنعتی شریف سرشار از ماجراست. تعریف می‌کند که با محمدعلی نجفی، وزیر به‌کاربرگشته علوم و آموزش و پرورش، هم‌دانشکده بوده ولی برایش تحسین‌برانگیز بوده که چطور این فوتبالیست ماهر با این سرعت مدارج تحصیلی را طی کرده و فارغ‌التحصیل معتبرترین دانشگاه عالم ام‌آی‌تی شده است. می‌گوید...

شما وارد سایت نشده‌اید. برای خواندن ادامه مطلب و ۵ مطلب دیگر از ماهنامه پیوست به صورت رایگان باید عضو سایت شوید.

وارد شوید

عضو نیستید؟ عضو شوید

این مطلب در شماره ۵ پیوست منتشر شده است.

ماهنامه ۵ پیوست
دانلود نسخه PDF
http://pvst.ir/37w

0 نظر

ارسال دیدگاه

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

*

برای بوکمارک این نوشته
Back To Top
جستجو