skip to Main Content
محتوای اختصاصی کاربران ویژهورود به سایت

فراموشی رمز عبور

با شبکه های اجتماعی وارد شوید

عضو نیستید؟ عضو شوید

ثبت نام سایت

با شبکه های اجتماعی وارد شوید

عضو نیستید؟ وارد شوید

فراموشی رمز عبور

وارد شوید یا عضو شوید

جشنواره نوروزی آنر

تا زمانی برای سازمان‌ها ارزشمندید که دیگر ارزشمند نباشید!

نگاهی به بزرگ‌ترین تعدیل نیروی انسانی در شرکت‌های فناوری آمریکایی

۶ اردیبهشت ۱۳۹۹

زمان مطالعه : ۱۰ دقیقه

شماره ۷۸

تاریخ به‌روزرسانی: ۸ مرداد ۱۳۹۹

بالا می‌روی، پایین می‌آيی، چاله‌ها را چند تا یکی می‌جهی تا شغلی داشته باشی که امنیت مالی‌شغلی‌ات محفوظ بماند؛ شغلی که می‌گویند قرار است دنیا را تغییر دهد. اما دنیا این حرف‌ها سرش نمی‌شود؛ با تعدیل نیرو یقه‌ات را می‌گیرد؛ همیشه روی چرخ اقتصاد و سیاست می‌چرخد و گاه اتفاق‌های ریز و درشت دست‌به‌دست هم می‌دهند که شرکت‌ها و سازمان‌ها، از جمله شرکت‌های فناوری، سراغ این راه‌حل بروند؛ راه‌حلی که به نظر نیروی کار انسانی، از بی‌رحمانه‌ترین تصمیمات است، اما شرکت‌ها می‌گویند مجبورند هزینه‌هایشان را کاهش دهند یا استراتژی‌هایشان را تغییر دهند: «ما هم می‌خواهیم زنده بمانیم و نمی‌خواهیم همه‌ چیز یک‌جا غرق شود.» در این گزارش به بهانه تعدیل نیروهایی که به دلیل شیوع کووید -19 رخ داده، نگاهی به روند تعدیل نیروکار می‌اندازیم، بزرگ‌ترین تعدیل نیروهای شرکت‌های حوزه فناوری را بررسی می‌کنیم و در نهایت به استارت‌آپ‌هایی می‌پردازیم که در بحبوحه کرونا به تعدیل روی آورده‌اند. نگاهی گذرا به تاریخ تعدیل نیروهای گسترده در آمریکا طی دهه‌های ۷۰ و ۹۰ «نشانه‌ای از شکست شرکت‌ و نقض رفتار قابل قبول در کسب و کار» بود. دیدگاه غالب از اواسط قرن بیستم در ایالات متحده آمریکا این بود که وظیفه دولت اطمینان از استخدام است؛ هرچند هزینه‌های زیرساختی فدرال برای پر کردن شکاف‌های فرصت‌های شغلی در بخش خصوصی کافی نبود. به‌ تدریج این نگاه رنگ باخت و بعد از جنگ جهانی دوم و طی رشد اقتصادی دهه‌های بعدی، فضا به‌ گونه‌ای رقم خورد که همیشه تقاضا برای نیروی کار وجود داشته باشد و در عین حال، اتحادیه‌ها و مقررات نیز در حوزه‌های مختلف در قامت پشتیبان کارگران ظاهر می‌شدند. اما تغییر مقررات در دوره ریاست جمهوری جیمی کارتر و تاکید بر بازار آزاد، رقابت بیشتر و هزینه‌های مشتری کمتر فضایی خلق کرد که هزاران شغل از دست رفتند. در اوایل دهه 80 مدیر جنرال الکتریک- جک ولش- ایده تعدیل نیرو...

شما وارد سایت نشده‌اید. برای خواندن ادامه مطلب و ۵ مطلب دیگر از ماهنامه پیوست به صورت رایگان باید عضو سایت شوید.

وارد شوید

عضو نیستید؟ عضو شوید

این مطلب در شماره ۷۸ پیوست منتشر شده است.

ماهنامه ۷۸ پیوست
دانلود نسخه PDF
http://pvst.ir/7u9
مینا پاکدلتحریریه

    کارشناسی ادبیات انگلیسی را که گرفتم دیگر مطمئن بودم کلمه‌ها را اگر در گفتار شفاهی کم می‌آورم، در نوشتار توی مشتم هستند و از لای انگشت‌هایم لیز نمی‌خورند. در آن سال‌ها ترجمه می‌کردم و ویرایش. در گیرودار پایان‌نامه ارشد فلسفه بودم که برای یکی از ویژه‌نامه‌های پیوست چند گزارش ترجمه کردم و قرار شد پاره‌وقت کار کنم. آن‌موقع‌ها دفتر پیوست خانه دوطبقه قدیمی‌ای بود که حیاطش درخت داشت، ایوانش بزرگ بود و آسمان معلوم. جای‌گیر شدم طبقه هم‌کف در اتاق میثم. در واقع او و مهرک بودند که به من چم‌وخم روزنامه‌نگاری را یاد دادند؛ اینکه چطور باید یادداشت و گزارش نوشت یا کنداکتور بست؛ چطور نباید ترسید و از قالب سفت‌وسخت آکادمیک بیرون آمد. حالا تقریبا ده سالی از آن روز اول می‌گذرد. در این سال‌ها با چند ماهنامه و فصل‌نامه دیگر و نشرهای مختلف همکاری کرده‌ام و همچنان و همیشه در پیوست مشغول بوده‌ام. اینجا محل کار من نیست؛ خانه من است و آدم‌هایش کسانی‌اند که تو را همان شکلی که هستی، می‌پذیرند، با همه ضعف‌ها و قوت‌ها، با همه روشنایی‌ها و تاریکی‌ها.

    تمام مقالات

    0 نظر

    ارسال دیدگاه

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

    *

    برای بوکمارک این نوشته
    Back To Top
    جستجو