شیطان رجین

چیزی شبیه فیلم‌های جاسوسی یا حتی پیچیده‌تر از آن. این بار داستان از انتها آغاز شد؛ جایی که ناظران امنیتی هشدار دادند اطلاعات به سرقت رفته است اما حتی آنها هم جانب احتیاط را رعایت کردند و خیلی سربسته خبر دادند:«یک بدافزار از چند کشور، جاسوسی کرده است.» این همه آن چیزی است که از بدافزاری به نام رجین می‌دانیم. نوشدارو پس از مرگ سهراب 24 نوامبر (3 آذر) شرکت روسی کسپرسکی اعلام کرد کامپیوترهای دفتر ریاست جمهوری کشوری در خاورمیانه به رجین آلوده شده است. متخصصان این شرکت اعلام کردند بدافزار بسیار پیشرفته‌ای را شناسایی کرده‌اند که یک دولت با استفاده از آن به بانک‌ها، شرکت‌های مخابرات، شرکت‌های هوایی و نهادهای رسمی و دولتی نفوذ کرده و از آنها جاسوسی می‌کند. شرکت مایکروسافت خیلی سریع، نام رجین (Regin) را برای آن انتخاب کرد و بدین ترتیب در اواخر سال 2014، شخصیتی جدید به داستان‌های جاسوسی دنیا افزوده شد؛ جاسوسی که ردی از خود به جا نمی‌گذارد و به این سادگی‌ها نمی‌توان وجود آن را اثبات کرد؛ چیزی مانند شیطان. در متون دینی و فلسفی آمده است که شیطان وجود خود را انکار می‌کند و طوری القا می‌کند که گویی نیست. اینجا نیز کسپرسکی اعلام کرد این بدافزار به شکلی طراحی شده که بی‌آنکه ردی از خود به‌ جا بگذارد، به اعماق شبکه‌های کامپیوتری نفوذ می‌کند و برای ماه‌ها یا سال‌ها اطلاعات آن را به بیرون منتقل می‌کند. کسپرسکی اعلام کرد از دو سال پیش این بدافزار را ردگیری کرده و متوجه شده این برنامه «محیرالعقول» با طراحی بسیار پیشرفته خود حداقل به 14 کشور از جمله ایران نفوذ کرده است. کسپرسکی در گزارش خود به یک کشور خاورمیانه، بدون ذکر نام، اشاره ویژه‌ای دارد، در این کشور تمام کامپیوترهای آلوده «با هم در ارتباط هستند و یک شبکه همتا به همتا (P2P) تشکیل می‌دهند. در این حلقه همتا به...