چرا برخی از رمزارزها فراموش و بعضی محبوب می‌شوند

به گزارش پیوست، هر چند در چندسالی که پای رمزارزها به دنیای تکنولوژی باز شده، فقط نام تعدادی از آن‌ها بر سر زبان‌ها افتاده است اما علاوه‌بر این‌که آمارها نشان می‌دهد در حال حاضر از حدود ۶ هزار و ۶۰۰ رمزارز، حدود هزار رمزارز از بقیه فعال‌ترند.

تازه به دوران رسیده‌هایی که مشهور شدند

براساس اطلاعات منتشرشده توسط کوین مارکت کپ، در حال حاضر بیت‌کوین، اتریوم، کاردانو، بایننس‌کوین، تتر، ریپل، سولانا، پولکادات، دوج‌کوین، یواس‌دی‌کوین، یونی‌سواپ، ترا، اوالانچ، چین‌لینک، بایننس‌یواس‌دی، لیت‌کوین، بیت‌کوین‌کش، الگورند، رپدتوکن و دفینیتی به ترتیب در صدر لیست گران‌ترین رمزارزهای فعال قرار دارند که اتفاقا در این بین نام ترندهای دنیای کریپتوکرنسی نیز دیده می‌شود.

البته آمار «استاتیسکا» در سال 2018 نشان می‌دهد که ترندها لزوما از میان گران‌ترین‌ها نیستند؛ به جز بیت‌کوین و اتریوم که به ترتیب رتبه‌های اول و دوم را در فهرست مشهورترین‌ها هم حفظ کرده‌اند، از برخی از ارزشمندترین رمزارزها در میان ترندهای این بازار ابدا خبری نیست.

این البته در حالی است که پس از این آمار، بعضا رمزارزهایی به میدان آمده‌اند که نه تنها حالا جزء گران‌ترین‌ها هستند که حتی در میان ترندها هم دیده می‌شوند؛ همانند دوج‌کوین.

در واقع این نشان می‌دهد که امروزه جدال میان رمزارزها، جدالی نیست که با طول عمر بیشتر بتوان در آن پیشی گرفت. رقابت کریپتوکارنسی‌ها، رقابتی است که کوین‌هایی مثل بیت‌کوین و اتریوم را در کنار رمزارز تازه‌ای مثل دوج‌کوین قرار می‌دهد و در مدت اخیر، در حالی حتی شاهد افزایش تمایل به سرمایه‌گذاری بر رمزارزهایی مثل دوج‌کوین هستیم که بیت‌کوین و اتریوم که حدود یک دهه عمر دارند، از روی نمودار قیمت‌شان سقوط می‌کنند!

اما حتی فعالان عرصه کریپتوکرنسی در سال‌های اخیر درگیر ترندهای این عرصه هستند که نه تنها بیش از 100 رمزارز دیگر به صورت فعال در این رقابت حضور دارند که حتی در حدود این 10 سال، رمزارزهایی که تعدادشان از کوین‌های فعال فعلی نیز  بیشتر هستند، آمده‌اند و البته به سرعت کنار کشیده‌اند.

این در حالی است که درخصوص علت توسعه رمزارزهای بسیار، که تعدادشان در مجموع به حدود هزار و ۵۰۰ رمزارز می‌رسد، گفته می‌شود دلیل ازدیاد توسعه ارزهای رمزنگاری‌شده مربوط به موفقیت عظیم بیت‌کوین و تعدادی از آلت‌کوین‌ها است. هنگامی که بیت کوین پا به عرصه گذاشت، توجه زیادی را به خود جلب نکرد، حتی بسیاری برای فهم آن به خود زحمتی هم ندادند اما ارزش آن به مرور زمان افزایش پیدا کرد. حتی اتریوم هم تا اوایل سال 2017 ارزش چندانی نداشت.

با این وجود، در سال 2017 بود که بیت‌کوین و آلت‌کوین‌های دیگری رونق گرفتند و حتی مردم یک شبه میلیونر شدند. بیت کوین در آن زمان به بالاترین ارزش خود، حدود ۲۰ هزار دلار رسید. این اتفاق ناگهان توجه افراد بیشتری را به خود جلب کرد و بسیاری حتی به سراغ توسعه رمزارزهای مختلف دیگر رفتند.

چرا شکست زودهنگام؟

براساس گزارش Coinopsy، تا ژانویه 2021، نزدیک به هزار و ۹۰۰ ارز رمزنگاری‌شده با شکست مواجه شده‌اند، این شکست‌ها در حالی فقط در طول حدود یک دهه رخ داده‌اند که این وضعیت نشان می‌دهد، فضای حاضر برای آنها تا چه حد رقابتی است.

اما هیچ توسعه‌دهنده‌ای به دنبال ارز رمزنگاری‌شده‌ای نیست که انتظار داشته باشد به زودی از بین برود. با این حال ارزهای رمزنگاری‌شده شکست خورده، آنهایی هستند که یا حجم معاملات‌شان بسیار کم است یا افت قیمت ویرانگری را تجربه کرده‌اند که از آن خارج هم نشده‌اند.

بر این اساس، عوامل موثر بر شکست یا موفقیت رمزارزها در حال حاضر در چند گروه شناخته می‌شوند؛ سودمندی، کامیونیتی، امنیت شبکه، مزیت رقابتی، مقیاس‌پذیری، توسعه‌پذیری و مارکتینگ.

هر چند که بسیاری از ارزهای رمزنگاری‌شده با غوغا و هیاهو پا به صحنه می‌گذارند اما وقتی که مشخص می‌شود سودی ندارند، به سرعت محو می‌شوند. از سویی دیگر، رمزارزهایی هم هستند که به سرعت به اوج می‌رسند. برای مثال Chainlink با این‌که تنها سه سال قبل پا به عرصه گذاشت اما حالا خود را به میان 10 رمزارز برتر بازار رسیده است. البته بخشی از موفقیت آن مربوط به استفاده از چین‌لینک دانسته می‌شود. چین‌لینک در واقع یک شبکه رمزنگاری‌شده از نودها و مبتنی بر بلاک‌چین است. بلاک‌چین چین‌لینک از طریق اوراکل، پیوندی بین داده‌های دنیای واقعی و قراردادهای هوشمند برقرار می‌کند.

علاوه‌بر این، در بحث کامیونیتی گفته می‌شود، این جامعه کاربران ارزهای دیجیتال است که تعیین می‌کند یک رمزارز رشد می‌کند یا از بین می‌رود. هیچ پروژه‌ای به خوبی دوج‌کوین این مسئله را نشان نمی‌دهد؛ دوج‌کوین وقتی در سال 2013 به وجود آمد، بیش از هر چیز یک شوخی در دنیای آلت‌کوین‌ها بود. چیزی که وضعیت را برای دوج‌کوین تغییر داده، جامعه کاربران و طرفدارانش هستند. امروزه این رمزارز حتی به واسطه نشانش ، تصویر یک سگ ، طرفداران زیادی پیدا کرده است. طوری که جست‌وجوی عبارت “how to buy Dogecoin” به 100 درصد که بالاترین حد این موتور جست‌وجو است، رسیده است.

اما یک رمزارز هر چند که ممکن است در آغاز فعالیت پر قدرت ظاهر شود و حتی طرفداران زیادی را نیز برای خود پیدا کند اما باز هم از بین برود؛ دلیل آن نیز می‌تواند ضعف امنیتی شبکه‌اش باشد. توکن DAO  که در سال 2016 برای نظارت بر عملیات DAO راه‌اندازی شد، یکی از این موارد است. اگرچه این توکن، به خودی خود یک رمزارز نبود اما DAO سازمانی مبتنی‌بر بلاک‌چین اتریوم بود که بنا بود یک صندوق سرمایه‌گذاری خطرپذیر خودکار و غیرمتمرکز باشد. این پروژه با وجود بازاریابی وسیع خود اما توسط یک هکر که موفق شد 50 میلیون دلار از اتریوم را خالی کند، از بین رفت.

پیشگام بودن در یک نوآوری خاص در عرصه رمزارزها تقریباً همیشه یک مزیت به پروژه می‌بخشد. برای مثال اتریوم، اولین پروژه رمزنگاری بود که از قراردادهای هوشمند و برنامه‌های غیرمتمرکز (DApps) پشتیبانی می‌کرد. هر چند در حال حاضر پروژه‌های بی‌شمار دیگری مانند  Vite،Cortex  و Chromia هم به طور مشابه پا به عرصه گذاشته‌اند و حتی ادعا می کنند که از این قابلیت‌ها بهتر هم پشتیبانی می‌کنند اما هنوز جایگاه قابل قبولی در رقابت کریپتوکرنسی‌ها ندارند. اما اتریوم هنوز دومین شبکه رمزنگاری محبوب پس از بیت کوین است.

در نهایت، هر چند که شکل‌گیری رمزارزهای جدید اشتیاق زیادی را برای مردم و سرمایه‌گذارانی که به ارزهای رمزنگاری‌شده باور دارند، به ارمغان می آورد اما با این حال، آمارها نشان می‌دهد که اغلب‌شان به محض رجوع مردم، از بازار خارج می‌شوند. شاید چون اغلب کشورها هم هنوز رمزارزها و به ویژه‌ گونه‌های جدید آنها را نپذیرفته‌اند.