جامعه کریپتو با شرکت‌های بزرگ در متاورس رقابت خواهند کرد

متاورس چیست؟

عبارت «متاورس» جهان‌هایی مجازی را توصیف می‌کند که در واقع تفاوت فضای دیجیتالی و فیزیکی را از بین می‌برند. در نگاه دقیق‌تر می‌توان متاورس را شبکه عظیم و مرتبط از جهان‌های مجازی و سه‌بعدی تعریف کرد که تعداد بی‌شماری از کاربران می‌توانند به طور همزمان و مستمر از آن استفاده کنند و توالی داده‌هایی مثل هویت، پیشینه، حقوق، اشیا، ارتباطات و پرداختی‌ها را در بر دارد.

این مفهوم را اولین بار نیل استفنسون در کتاب «Snow Crash» معرفی کرد. در این کتاب مردم برای کار و روابط اجتماعی در جهان‌های دیجیتالی حضور پیدا می‌کنند. فیلم‌های «Ready Player One» و  «Free Guy» از روی مفهومی که همین کتاب معرفی کرده ساخته شده‌اند.

متیو بال (Matthew Ball)، سرمایه‌گذار متاورس و نویسنده، برآورد کرده است که در یک دهه پیش رو متاورس تا ۳۰ هزار میلیارد دلار ارزش پیدا کند. نحوه ساخت و اداره این واقعیت دیجیتالی نقش تعیین‌کننده و بازده اجتماعی مهمی در آینده نزدیک و نسل‌های بعدی دارد. کلسی نابن، محقق مرکز تصمیم‌گیری خودکار و جامعه از دانشگاه RMIT، معتقد است جدال بر سر آینده متاورس به سخت‌افزار گره خورده است.

رویکرد متمرکز در مقابل نامتمرکز

متاورس خصوصی یک آینده متمرکز را به تصویر می‌کشد و در این آینده شرکت‌هایی مثل فیس‌بوک یا «متا» نحوه «روابط اجتماعی، یادگیری، همکاری و بازی» مردم را مشخص می‌کنند. این جهان به واسطه واقعیت مجازی و واقعیت افزوده شکل می‌گیرد.

متاورس خصوصی تحت مالکیت متا یا فیس‌بوک است و این شرکت از کاربران بهره‌برداری می‌کند. پیش از این، فیس‌بوک با ارزی به نام لیبرا که اکنون به دایم تغییر نام داده وارد حوزه بلاک‌چین و رمزارز شد. حالا جامعه کریپتو بار دیگر با فیس‌بوک مواجه شده‌اند اما این بار این شرکت به دنبال سرقت و سلطه بر وب یکی دیگر از نوآوری‌های ۳.۰ است. طبق اعلام فیس‌بوک، این شرکت برای مالکیت و مبادله دارایی‌های دیجیتالی از توکن غیرمثلی یا دارایی غیرهمتا (NFT) استفاده می‌کند.

گروهی گمنام از اعضای جامعه کریپتو به تازگی مشترکاً «اعلامیه وابستگی متقابل فضای سایبری» را منتشر کردند که بر اساس ایده‌های معروف جان بری در «اعلامیه استقلال فضای سایبری» در ۱۹۹۶ نوشته شده است. این سند در قالب هشداری به فیس‌بوک می‌گوید: «کوکی‌ها، حق کپی‌رایت و سرمایه شما ممکن است برای مدت کوتاهی قدرت را متمرکز کنند اما در جهانی که به زودی پراکنده می‌شود اینها جوابگو نیست.»

متاورس عمومی اما رویکردی متشکل از بی‌شمار جهان‌های دیجیتالی نامتمرکز است که مردم می‌توانند بین آنها که توسط شرکت‌کنندگان ساخته شده حرکت کنند. پایه و اساس این متاورس عمومی را ساختار تکنولوژی نامتمرکز و قابل همکاری تشکیل می‌دهد. این جهان مجموعه‌ای از نوآوری‌های اجتماعی در امور مالی نامتمرکز (DeFi) را برای پرداخت‌ها و NFTهایی استفاده می‌کند که در این جهان ارزش پیدا می‌کنند. به علاوه، متاورس عمومی در مالکیت «سازمان‌های خودگردان نامتمرکز» (یا DAOها) خواهد بود و از سوی آنها اداره می‌شود. این سازمان‌ها جوامعی با هدف مشترک هستند که به صورت جمعی اداره می‌شوند و در جهان‌های دیجیتالی فعالیت می‌کنند.

نقش سخت‌افزار

لایه بنیادین متاورس سخت‌افزار است. برای دسترسی و فعالیت در متاورس به دستگاه‌های فیزیکی نیاز است. فیس‌بوک از طریق هدست واقعیت مجازی Oculus و عینک‌های واقعیت افزوده‌ (AR)‌ای که با همکاری ریبن ساخته شده رابط سخت‌افزاری متاورس را عرضه می‌کند.

سخت‌افزار در کنار محاسبه، شبکه، خدمات پرداخت و استاندارد‌های همکاری یکی از پایه‌های اصلی متاورس محسوب می‌شود.

با این حال مبحث نرم‌افزار مبحث پیچیده‌ای است. اندرو هانگ معروف به «Bunnie»، هکر معروف سخت‌افزار متن‌باز، می‌گوید «موضوع اصلی سخت‌افزار زنجیره عرضه است» و یکی از مشکلات اصلی ایجاد یک زنجیره عرضه مطمئن برای میکروچیپ‌هاست.

میکروچیپ‌ها خشت و گل سخت‌افزار کامپیوتری محسوب می‌شوند. تولید چیپ موضوعی فوق‌العاده تخصصی است و به نیروی کار فراوان نیاز دارد. تاسیس کارخانه‌های تولید چیپ میلیارد‌ها دلار هزینه می‌برد و تنها چند کارخانه بزرگ تولید چیپ در جهان وجود دارد. بزرگ‌ترین تولیدکننده چیپ شرکت TSMC تایوان است که نیمی از چیپ‌های سفارشی جهان را تامین می‌کند و در حال حاضر بیش از ۵۵۰ میلیارد دلار ارزش دارد. این چیپ‌های کوچک قلب تپنده دستگاه‌های موبایل، سخت‌افزار «اینترنت اشیا»، لوازم خانگی، خودروها، شبکه‌های ارتباطات 5G و هوش مصنوعی هستند.

کووید-۱۹ و قرنطینه‌های پس از آن به شدت زنجیره عرضه این کالای باارزش را با اختلال مواجه کرد و صنایع مختلفی از جمله خودروسازی تحت تاثیر قرار گرفتند. این پدیده باعث شد تا توسعه فنی دولت‌ها و ملت‌ها تحت تاثیر مشکلات عرضه قرار گیرد. این اختلالات نشان داد که زنجیره عرضه میکروچیپ تا چه حد شکننده است و حالا در جدال برای تولید این کالای ارزشمند هستند.

اکنون «دولت‌های کریپتو» هم در صدد رقابت در صنعت میکروچیپ هستند تا سخت‌افزار مورد نیاز برای متاورس را تامین کنند. بالاجی سرینیواسان، مجری پادکست تکنولوژی A16z، «دولت‌های شبکه» و «شهرهای ابری» را نهاد‌های سیاسی در جهان مجازی قلمداد می‌کند که بدون اتکا به منابع خارجی به صورت مشترک به مذاکره، تامین بودجه، ساخت، نگهداری و بازتولید می‌پردازند. سازمان‌های خودگردان نامتمرکز که بر پایه بلاک‌چین فعالیت می‌کنند در واقع همین تعریف را در خود جای داده‌اند با این تفاوت که تامین بودجه و مذاکره در جهان واقعی انجام می‌شود.

نمونه‌های متعددی از این شهر‌های کریپتو و دولت‌های شبکه ظهور کرده‌اند؛ از جمله CityDAO که در حال خرید زمین در وایومینگ، ایالتی در کرانه غربی ایالات متحده، است و ConstitutionDAO که در سعی داشت یکی از نسخه‌های اصلی قانون اساسی آمریکا را خریداری کند و در آخر هم Kong Land که به دنبال تولید گسترده میکروچیپ‌ است.

دولت کریپتویی به نام Kong Land

دولت کریپتو Kong Land زاده فکر هکرهای بزرگی در زمینه سخت‌افزار متن‌باز است. هم‌آغازگران کانگ‌‌ لند که در جهان فیزیکی و سیلیکون‌ولی موفقیت خود را اثبات کرده بودند در ۲۰۱۸ طرح اولیه «ARX» را ارائه دادند. این طرح برای اولین بار چشم‌اندازی از اعتماد به تولید چیپ باز سیلیکونی به دست داد. در ۲۰۱۹، چیپ‌های باز برای اولین بار استفاده شدند: متون سخت‌افزاری «Crypto Cash». این متون که به «Kong Cash» معروف هستند یک میکروچیپ در خود دارند که آنها را برای تایید و در نهایت دسترسی کریپتو به یک قرارداد هوشمند متصل می‌کند. با راه‌اندازی یکسری توکن‌های غیرمثلی به نام «Citizen» که برای ساخت مجموعه‌ای از یک تولیدات چیپ باز و استفاده در DAO طراحی شده، آزمایش چیپ‌های باز وارد مرحله جدیدی شد.

Kong Land از طریق یک کلید کریپتوگرافی‌شده که به قرارداد‌های هوشمند بلاک‌چین‌محور متصل است در سطح سیلیکونی و سخت‌افزاری هم تعریف می‌شود تا جهان دیجیتالی و فیزیکی را متصل کند و راهنمایی در متاورس باشد. چیپ‌های Kong Land پتانسیل استفاده در هر چیزی را دارند. بیانیه King Land تصریح می‌کند: «در ابتدا، Kong Land دارایی‌های کریپوتو را برای پروژه‌هایی مثل استیبل‌کوین‌ها (رمزارزهای پایدار)، هویت‌ها و هنر صادر می‌کند… در صورت جذب بودجه کافی، در نهایت این نهاد به تحقیق در مورد شکل‌های امنی از دارایی‌های کریپتو فیزیکی می‌پردازد.»

این متاورس در مالکیت «شهروندانی» است که حقوق اداره را با خرید زودهنگام به دست می‌آورند، یک نمودار توزیع اجتماعی «Kingstitution» امضا می‌کنند یا بر اساس طرح «گرین کارت» Kong برای به دست آوردن توکن‌ کار می‌کنند. پاول یکی از اعضای اولیه Kong Land در مواجهه با تهدید فیس‌بوک برای ارائه یک متاورس متمرکز شرکتی می‌گوید: «زیرساخت ثبت اقلام واقعی با اقلام مجازی نباید یک نهاد خصوصی باشد، باید یک کالای عمومی شود.»

میکروچیپ‌های امن و کریپتوگرافی‌شده روشی هستند که افراد از طریق آن، کلید سخت‌افزار خودشان را در اختیار خواهند داشت. کامرون، یکی دیگر از اعضای اولیه Kong Land، می‌گوید: «شما از طریق این چیپ‌ها در حضور یا نبود یک داور به ارتباط ادامه دهید.» این چیپ‌ها پس از حل مشکل مالکیت در سطح سخت‌افزاری می‌توانند برای دسترسی امن به دارایی‌های دیجیتالی و زمین‌های دیجیتالی در هر چیز مجازی جای داده شوند.»

Kong Land قصد دارد این هدف را از طریق «قراردادهای قفل‌شده با سیلیکون» یا (SiLoها) محقق کند و مشکل مالکیت دارایی دیجیتالی و فیزیکی را در سطح سخت‌افزاری حل کند. SiLoها میکروچیپ‌هایی کم‌هزینه، بادوام و امن هستند که به واسطه کریپتوگرافی به یک قرارداد هوشمند در بلاک‌چین عمومی متصل می‌شوند. هر چیپ یک جفت کلید کریپتوگرافی تولید می‌کند و کلید عمومی هم به یک قرارداد ثبت Kong اضافه می‌شود.

هرکسی با استفاده از یک گوشی هوشمند و NFC می‌تواند میکروچیپ را اسکن و کلید خصوصی را تایید و در نتیجه به دارایی‌های توکنیزه‌شده در قرارداد دسترسی پیدا کند، هویت را تایید کند یا اقدامی را در جهان واقعی آغاز کند. با قرار دادن یک میکروچیپ SiLo داخل هر شیء فیزیکی آن را به یک دارایی کریپتو تبدیل می‌کنند که روی بلاک‌چین قابل تایید است.

سفیر Kong Land در یک پست وبلاگی نوشته است: «با اینکه شرکت‌های تکنولوژی سنتی تمرکز زیادی روی کشاندن کاربران به جهان‌های مجازی یا تجربه‌های دیجیتالی با واقعیت افزوده دارند، ما متاورسی درهم‌تنیده و روان را مد نظر داریم که تنها وابسته به یک سرپوش نیست.»

هدف دیجیتالی کردن دارایی‌های جهان واقعی با این چیپ‌های امن است که کالاهای دیجیتالی و فیزیکی را مطابقت می‌دهد. توکن‌های غیرمثلی (NFTها) امکان مالکیت مستند دارایی را فراهم کرده و پلی میان جهان واقعی و دیجیتالی هستند.

Kong تصور می‌کند که در آینده مردم بتوانند برای اقلام دیجتیالی و NFTها از طریق چیپ در جهان واقعی هم نمادی ایجاد کنند که مالکیت دارایی‌های خاص را نشان دهد.

یکی دیگر از موارد کاربرد این چیپ پاسپورت‌های «Kong card» است، یک پاسپورت فیزیکی که چیپی در درون خود دارد و به «شهروندان» Kong Land اجازه می‌دهد برای دسترسی به مراسم‌ ویژه، شهروندی خود را در مکان‌های فیزیکی هم تایید کنند. اثبات هویت با این پاسپورت‌ها مشکل هویت جعلی را هم، که می‌تواند در زمینه توکن‌های حاکمیتی مشکل‌ساز شود، حل می‌کند.

در وبلاگ این پروژه آمده است: «همانند هر کشور دیگری، Kong Land هم پیش‌نیاز‌های شهروندی، یک فرهنگ واحد، یک دولت فعال (DAO ارشد DAOها) و یک اقتصاد نیرومند که بر اساس ساخت و صادرات دارایی‌های کریپتو تلفیق‌شده با SiLo بنیان نهاده شده دارد.»

چشم‌انداز Kong Land این است که به «DAO ارشد DAOها» با مداری از «زیر DAOها» تبدیل شود که برای هر چیزی از میکروچیپ استفاده می‌کند و در نهایت یک صورت فلکی از متاورس‌های باز پدید آید. Kong که تولید چیپ را در قلب خود دارد با چشم‌انداز فیس‌بوک برای متاورس رقابت می‌کند.

نتیجه‌گیری

آزمایش سریع در زمینه DAOهای بلاک‌چین‌محور به عنوان شهر‌ها و دولت‌های کریپتو به روش‌های نوینی منتهی می‌شود که جهان فیزیکی و دیجیتالی را به هم متصل می‌کند. نحوه دسترسی مردم به جهان‌های دیجیتالی مهم است. Kong Land مثالی از یک دولت کریپتو با جامعه، قابلیت‌های تولیدی و تخصص برای ایجاد یک متاورس باز است.

پروژه‌های کریپتویی که همانند دولت عمل می‌کنند با شرکت‌های بزرگ و دولت‌های فیزیکی رقابت دارند. تفاوت فضاهای دیجیتالی و فیزیکی به تدریج کمتر و کمتر می‌شود و جدال بر سر آینده متاورس به فرصتی برای سنجش خطرات و فرصت‌های تمدن سایبری تبدیل شده است.

منبع: CoinDesk