هدف خدمات سازمانهای مردمنهاد یا اِنجیاُ (NGO) و سازمانهای ناسودبر (NPO) یا غیرانتفاعی منفعت عمومی است. آنها خدمات اجتماعی بنیادین را فراهم میسازند، سعی میکنند از درد و رنج مردم بکاهند، از حقوق طبقه فقیر، زنان و کودکان دفاع میکنند، دغدغههایشان را با مقامات دولتی در میان میگذارند و سیاستمداران را به مشارکت ترغیب میکنند، آنها همچنین بر محیطزیست و بهبود وضعیت اقلیمی تمرکز دارند یا اجتماعی تشکیل میدهند تا نیازهای شهروندان، سازمانها یا گروههای دیگر جامعه خود را برطرف سازند. این نهادها داوطلبانه فعالیت میکنند و از منابع خود در راستای اهداف آموزشی، فرهنگی، مذهبی، خیوخواهانه و اجتماعی استفاده میکنند. عبارتهای سازمانهای مردمنهاد (NGO) و سازمانهای ناسودبر (NPO) معمولاً به جای هم استفاده میشوند، اما NGO را میتوان زیرمجموعه NPO دانست که موسسات تحقیقاتی، انجمنهای مدرسه یا تخصصی و دیگر گروهها را در بر میگیرد، NGO اما بیشتر متشکل از گروههای خودیاری است. اما هر دو این سازمانها در برابر اقدامات پولشویی و تامین مالی تروریسم آسیبپذیرند زیرا اغلب بودجه زیرادی دریافت میکنند و معمولاً مبلغها را انتقال میدهند. آنها همچنین به شکل سنتی تحت نظارت رسمی رگولاتوری نیستند و در واقع از نظر مالی، سختگیرانه نظارت و کنترل نمیشوند. طی تاریخ گاه شبهنظامیها از سازمانهای خیریه استفاده میکردند تا جبههای برای حمایت و پیشبرد عملیاتشان بسازند و بودجه اقداماتشان را با عنوان «خیریه» جذب کنند. مثلاً در ۱۹۹۹ Police Survivors Fund در ایالات متحده آمریکا تاسیس شد تا به همسران و کودکان افسران پلیسی کمک کند که حین انجام وظیفه کشته شدهاند. اما در نهایت مشخص شد از ۴۴۱ هزار دلار تنها ۱۴ هزار دلار به بازماندگان این پلیسها داده شده است. همه این عوامل دستبهدست هم میدهد و تهدید سوءاستفادههای مجرمانه و اقدامات تروریستی را بیشتر میکند. به ویژه امروز با گسترش استفاده از رمزارزها و دیگر انواع پرداختها، ردیابی دشوارتر نیز میشود، مخصوصاً در مورد سازمانهای...