پرونده‌ای درباره فناوری اقلیمی؛ خاطر زمین آتش گرفته است*

جنگل‌ها در آتش می‌سوزند. یخ‌ها آب می‌شوند. سطح دریاها بالا می‌آید. توفان‌ها می‌غرند. سنگ روی سنگ بند نمی‌شود. زمان می‌دود. مردم در انتظار بر جای می‌مانند. رهبران اشتباه می‌کنند، شکست می‌خورند و دروغ می‌گویند. راه‌حل‌ها دور و غریب به نظر می‌رسند. و آینده نامعلوم است. فناوری اقلیمی از راه‌حل‌هایی است که با پررنگ‌تر شدن بحران، بیشتر از آن صحبت می‌شود و در چند سال اخیر سرمایه‌گذاری‌های عظیمی در آن انجام شده است. اما به نظر برخی تحلیلگران، این موج جدید فناوری‌های اقلیمی حباب جدیدی است که دیر یا زود می‌ترکد. در مقابل برخی دیگر می‌گویند فناوری‌های اقلیمی با پیچیدگی‌هایی مواجه‌اند: از مشکلات فنی و اقتصادی گرفته تا موانع سیاسی. با این حال همچنان می‌توان امیدوار بود که با اتکا به آنها وضعیت بهبود یابد. فناوری اقلیمی در میانه این اضطرار و ابهام به ما وعده می‌دهد که می‌توانیم آینده سبزتری را برای خودمان، نسل‌های آینده و دیگر موجودات و کره زمین تصور کنیم؛ شاید خیالْ اولین قدم برای حل این پارادوکس است، خیال دنیای بهتر دیگر. *برگرفته از «خاطرم در آتش است. یاسمن‌ها را فرا خوانید...» لورکا، ترجمه احمد شاملو.